Toyota
Ikona Toyoty ma 35 lat. Jak wyglądała historia Toyoty Supry?
Uwielbiają ją tunerzy, drifterzy, wystąpiła w kilku kasowych filmach i wielu grach komputerowych. To jedna z legend japońskiej motoryzacji.
Toyota Supra - początki
Tak naprawdę nazwa Supra jest jeszcze starsza, bo samochody z tą nazwą powstawały już od 1978 r., jednak wtedy pełna nazwa sportowych sześciocylindrowych modeli Toyoty brzmiała Celica Supra. To za sprawą dzielonej platformy z mniejszą Celicą pierwsza generacja Supry była tak naprawdę bardziej luksusową Celicą. Tylny pas pozostał bez większych zmian, a przód wydłużono, aby zmieścić tam silnik z sześcioma cylindrami. Motory nie imponowały mocą - najsłabsza jednostka miała 112 KM, a najmocniejsza 145 KM. Auto było jednak lepiej wyposażone. Na stanie można było mieć automatyczną klimatyzację, skórzane fotele, tarczowe hamulce na wszystkich kołach czy tempomat. Samochód powstał w odpowiedzi na Nissana/Datsuna 280Z. Nigdy nie był oferowany w Europie.
Rok 1981 to narodziny drugiej generacji. Supry Szerokie nadkola, kanciasta sylwetka i rewelacyjne rozkładane lampy, to kwintesencja lat osiemdziesiątych, jednak geny cały czas były współdzielone z Celicą. Supra dostała tu już poważniejszą dawkę mocy, silnik o pojemności 2,8 litra rozwijał 170 KM. W stosunku do poprzednika poprawiono hamulce, układ kierowniczy i zawieszenie, przy którym swój udział miał brytyjski Lotus. W ofercie były dwa wyposażenia Performance i Luxury, które jednak różniły się jedynie wielkością kół, pakietem nadwozia i zmienionymi przełożeniami w dyferencjale. Od tego modelu zaczyna się także kariera Supry w Europie, jednak nadal najlepszą sprzedaż notowano w USA.
Toyota Supra - ta najbardziej kultowa
Złoty okres Supry przypadł na czwartą generację. Premiera w 1992 roku ukazała światu bardziej opływowy, krótszy i szerszy samochód niż poprzednik. Komfortowe wnętrze było zaprojektowane tak, by wszystkie potrzebne elementy były skierowane w stronę kierowcy. Stylistyka była wzorowana na kabinie myśliwca.
Nie mniej legendarna była umieszczona tam jednostka napędowa. Toyota postawiła na silnik 2JZ dostępny w dwóch wariantach - słabszy miał 220 KM, a mocniejszy 330 KM! Taką moc udało się uzyskać między innymi dzięki zastosowaniu dwóch turbosprężarek w układzie Twin Turbo. Na początku lat 90. był to jeden z najmocniejszych seryjnie produkowanych samochodów w USA.
Motor 2JZ jest w świecie tunerów uważany za jeden z najlepszych silników do modyfikacji. Dzięki temu cały czas jest produkowanych wiele niestandardowych części, które pozwalają na osiąganie niebotycznych osiągów. Największe moce wyciągane z tych silników mogły przekraczać nawet tysiąc koni mechanicznych! Ponadto, dzięki swoim właściwościom jezdnym Supra została pupilem amatorów jazdy bokiem. Drifterzy z całego świata brali Suprę jako bazę dla swoich driftowozów.
Toyota Supra - gwiazda na skalę światową
W 2001 r. na ekrany kin na całym świecie trafił film "Szybcy i wściekli" ("The Fast and the Furious") w reżyserii Roba Cohena. Główny bohater Brian O'Conner (Paul Walker) jeździł tam tuningowaną Suprą, która miała mieć ponad tysiąc koni mechanicznych. Samochód pojawiał się także w wielu grach, takich jak “Need for Speed”, “Forza Motorsport” czy “Gran Turismo”. To spowodowało, że generacja osób urodzonych w latach 90. praktycznie wychowała się w towarzystwie Supry. Auto było gwiazdą światowego formatu.
Toyota Supra z serii "Szybkich i Wścieklych"
Toyota Celica Supra A40
Pierwsza generacja modelu produkowana była od kwietnia 1978 do czerwca 1981 roku[2]. Oparta została w dużej mierze na wersji liftback Toyoty Celiki, pas tylny przejęto bez większych zmian, pas przedni zaś został odpowiednio wydłużony by pomieścić sześciocylindrowy silnik rzędowy (w Celice montowano silniki czterocylindrowe). Samochód był odpowiedzią Toyoty na modele serii Fairlady Z Nissana.
Toyota Celica Supra A60
W lipcu 1981 roku Toyota zmodernizowała modele rodziny Celica i Celica Supra. Na rynku Stanów Zjednoczonych Mk II dostępny był w dwóch wersjach: P-Type (wersja sportowa) oraz L-Type (wersja luksusowa). Oba warianty były bliźniacze pod względem technicznym, jedyne różnice to dostępne rozmiary opon i kół, wyposażenie nadwozia oraz przełożenia dyferencjału. Układ zawieszenia dla trzeciej generacji Supry powstał przy współpracy z brytyjskim Lotusem. Bliźniaczym modelem wprowadzonym na rynek japoński był Soarer.
Rocznik 1982 (rok produkcji 1981) przygotowany na rynek USA napędzany był przez silnik R6 2,8 l DOHC, który przy stopniu kompresji 8,8:1 generował moc 147 KM (108 kW) i moment obrotowy 210 Nm. Pozwalało to na przyspieszenie 0-100 km/h wynoszące 9,8 s oraz czas przejazdu ¼ mili równy 17,2 s przy prędkości końcowej 130 km/h. Do przeniesienia napędu służyła 5-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna skrzynia biegów, obie z nadbiegiem.
Toyota Supra A70
Trzecia generacja Supry trafiła do produkcji w lutym 1986 roku, na rynku japońskim zrezygnowano z nazwy Celica XX. Była to już zupełnie nowa konstrukcja niespokrewniona z Celicą. Oba modele stały się różnymi konstrukcjami, Celica otrzymała napęd przedni, w Suprze zaś pozostawiono napęd tylny. Nadwozie zachowało podobieństwo do drugiej generacji modelu. Pod względem konstrukcyjnym była to konstrukcja pokrewna z Toyotą Soarer.
Do napędu użyto silnika R6 3,0 l z 4 zaworami na cylinder (DOHC) w wersji wolnossącej 7M-GE oraz od 1987 turbodoładowanej 7M-GTE. Moc pierwszego wynosiła 203 KM (149 kW) przy 6000 obr./min, zblokowany był on z 5-biegową skrzynią manualną o oznaczeniu W58. Jednostka turbodoładowana osiągała 233 KM (173 kW) przy 5600 obr./min i moment siły 334 Nm, połączono ją z 5-biegową ręczną skrzynią biegów o kodzie R154. W 1989 jej moc została podniesiona do 234 KM, moment obrotowy zaś do 344 Nm. W przypadku obu jednostek można było opcjonalnie zamówić 4-biegowy automat A340E.
Toyota Supra A80
Produkcję czwartej generacji rozpoczęto w grudniu 1992 roku, wypuszczono wtedy na rynek 20 egzemplarzy przedprodukcyjnych. Produkcja seryjna ruszyła w maju 1993 Czwarta generacja otrzymała całkowicie przestylizowane nadwozie typu hatchback coupé o obłych kształtach i dwie nowe jednostki napędowe.
Na rynku japońskim występowały dwie wersje silnikowe, R6 3,0 l 2JZ-GE o mocy 223 KM (164 kW) przy 5800 obr./min. i momencie obrotowym 280 Nm przy 4800 obr./min oraz jej turbodoładowany odpowiednik 2JZ-GTE o mocy 280 KM (206 kW) i momencie 431 Nm. Wersja turbo przygotowana na eksport wyposażona była w jeszcze mocniejszy silnik generujący 324 KM (239 kW) przy 5600 obr./min i moment obrotowy 427 Nm przy 4000 obr./min. W teście przeprowadzonym przez magazyn Car and Driver osiągnęła ona czas przyspieszenia 0-96 km/h równy 4,6 s oraz czas przejazdu ¼ mili 13,1 s przy prędkości końcowej 175 km/h. Prędkość maksymalna została ograniczona elektronicznie do 250 km/h (180 km/h na rynku japońskim).
Wersja turbo na rynek europejski charakteryzowała się dużymi hamulcami z zaciskami 4 tłoczkowymi z przodu, 2 tłoczkowymi z tyłu, chłodnicą dyferencjału, aktywnym spoilerem, z zewnątrz wlotem powietrza na masce silnika. Wersja japońska generowała moc 280 KM, pracowała na MAP sensorze, turbiny miały ceramiczne wałki wydechowe, oraz wałek dolotowy o mniejszym skoku, do kwietnia 1996 roku wersja turbo posiadała małe hamulce z dwu tłoczkowymi zaciskami z przodu i jedno tłoczkowymi z tyłu jako standard, zaś opcjonalnie były dostępne duże hamulce jak w wersji europejskiej. Od kwietnia 1996 roku duże hamulce były standardowe dla wersji RZ, a dla pozostałych wersji była to opcja dodatkowa. Wersja amerykańska poza plastikowymi światłami oraz brakiem wlotu na masce specyfikacją była zgodna z wersją europejską.
Toyota Supra GR
Historia legendy zakończyła się w 2002 r. z powodu małego zainteresowania. Po zakończeniu produkcji została pustka, która uzupełniono dopiero 17 lat później. Samochód powstał we współpracy z BMW, czego obawiali się fani, jednak jak się okazało nie było się czego obawiać. Najnowszy model występuje w wersji 6-cylindrowej o pojemności trzech litrów i ma 340 KM oraz 500 Nm. Jest też dostępny silnik 2.0 wytwarzający 258 KM i 400 Nm. Auto kontynuuje też tradycję wyścigową. W Europie produkowany jest specjalny samochód stworzony do startów w wyścigach klasy GT.
Mimo 35 lat na karku Japończycy nie zapomnieli o klasykach. W ramach programu GR Heritage Parts Project powstają nowe części do modeli A70 i A80, a ich baza cały czas się powiększa.